Farkına varmak...

Ve anlaşılıyor ki aslında insan yaşlandığının farkına katıldığı, katılmaya korktuğu cenaze törenlerinin sayısı arttıkça, en yakınlarının, en yakın arkadaşlarının ve sadece merhaba dediği arkadaşlarının, tanıdıklarının ölüm haberlerini bir bir aldıkça varıyor... Ve o törenlerin sayısı arttıkça ölümden çok korkmayı ve ölümden hiç korkmamayı öğreniyor, en azından öğrendiğine kendini inandırmak istiyor ki "an"ı yaşayabilisin ve belki de sadece "an"ın anlık keyfini sürebilsin, geçmişte kalan ama aslında hep yanıbaşında olan "an"ların hayalinden kurtulup -sanki kurtulabilecekmiş gibi... Ve çünkü ölümden korkmak aslında "an"ı yaşamanın kıymetini bilmeyi sağlamaz mı..? Bilmiyorum..? Yarın bilir miyim onu bile bilmiyorum... Genç ölümlerin cenaze törenlerine dayanmak nasıl mümkün oldu bilmiyorum ama bir yanım da aslında her ölüm erken ölümdür diyor ve sonu gelmiyor...