Çok Yaşa İrlanda..!

"Arkadaş"lar iyi ki var derken, her şeye, aradan geçen bunca zamana -bunca zamana- rağmen sorgusuz sualsiz seni kabul ediyorlarken, insan kendi kendine düşünmeden edemiyor etrafına bakınca; Kimdir arkadaş..?

Bir kere arkadaş kendiliğinden olandır, kendi kendine arkadaş olursun. Senin ona gitmen ya da onun sana gelmesine gerek kalmamıştır ki, herşey kendiliğinden olur. Nasıl başladığını hatırlamıyorsan ve aradan geçen yıllara rağmen tüm çocukluğunu tüm maskelerini bir yana atıp yanında gerçek "sen"i sergileyebiliyorsan gerçekten arkadaşsındır...



Her tarafı İrlanda bayraklarıyla dolu bir salonda -niye olduğunu düşünmeden- ağzın dolu dolu hep bir ağızdan İrlanda'ya küfür edebiliyorsan gerçekten arkadaşsındır...

Bilirsin ki arkadaşların seni hep düşünürler, konuşurlar... Ama bilirsin ki seni sana rağmen konuşmazlar. Senin olmadığın ortamlarda "Ama..." ile başlayan cümleler kurmazlar, çünkü onlar ne düşünüyorlarsa ve sen onlar hakkında ne düşünüyorsan herşeyi konuşabilirsin... Maske yoktur...

Arkadaşlar hep varsa arkadaştır, bazen senin kendi kendini düşürdüğün tuhaf -ve bazen acınası- durumu görürler ama seni incitmemek adına bunu söylemek için doğru zamanı beklerler... Çünkü onlar senin tarihindir...

Ve kesinlike anlaşılmıştır ki, gerçek arkadaşlar kendilerinin hep varolacaklarını bilirler, asla şüphe duymazlar, kendilerini sevgiliden, candan, canandan daha yakın bir yere koymazlar koymaya çalışmazlar... Onlar bilirler ki hep en kıymetlidirler, senin için en iyisi neyse seninle birlikte o hayale dalarlar, asla o hayalin yerini almaya çalışmazlar...

"Tarihi" olmayan insanların "gerçek" arkadaşları da olmuyor, olamıyor maalesef... Hadi deyince arkadaş olunamıyor, bir kere arkadaş olunca yıllar boyu sürüyor...